Üç Zaman...
Gece salýnýrken sokaklarda
Çatlaklara sýzan her þeyi karanlýk sanýyorduk
Ýnsanlar gecenin renginden boþaltýrken caddeleri
Kaldýrýmlarýn çýðlýklarýný saðýrlara anlattýrýyorduk
Eþsiz zamanlardan birinde taçsýz bir bahar eþliðinde
Gülümüzün yapraklarýný kanatmýþtýk da hani
Biri gelip alnýndan söz etmiþti bir diðeri utancýndan
Cinneti paylaþamamýþtýk ne saçma bir zamandý…
Gece kabahatlerin üstüne odalar örerken
Açýkta yürümeyi meziyet sanýyorduk da seninle biz
Ben sana acýmý “sus”uyordum sen baþka acýlara kusarken
Avuçlarýn suç aletleriyle dolup taþmýþken
Hala bir yerlerde sanýk arýyordum düþüme
Sen ve ben ne kuvvetli yalancýlardýk aþka
(Utancýndan söz eden hala aramýzdaydý ve ne saçma bir zamandý)
Gecenin rengini solduracak kadar aydýnlýk yokken
Tüm beyazlarý kirletiyorduk nasýlda korkmuþtuk gün ýþýyacak diye
Hafýzana güvenebilseydik ben silerdim her þeyi
Üç gün aþka ne çok yakýþmýþtý dördüncüsü sevda olacaktý
Ve sen sevdayý bir duvaða ve bir þaire emanet etmeseydin
Þimdi utancýndan söz eden beni bu kadar oyalamayacaktý
(Alnýndan söz eden cinnetimizi aðýrlamýþtý ve ne saçma bir zamandý)
Gece sessiz sedasýz otururken yeryüzünde
Ona düþürülmüþ iki cinayetin suçunu siyaha yüklüyorduk
Çatlaklara sýzan kaný karanlýk sanýyorduk da hani
Kendi katliamýmýzý bir baþkasýyla býçaklýyorduk
Ne kadar anlayýþlýydý alnýndan söz eden ismimle hitap ederken
Ve az önce yýðýlmýþ bir ömrün üstünde tepinirken…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.