Bir þehrin öyküsü ve sensizliðin hüznü. Gökyüzünde ki bulatlar ve yaðmura dönen kar. Madem ki eseceksin þehrime rüzgar! Ayrýlýðý ve hüznü alýp kendine sar.
Ocak ayýnýn ocaðýnda yandý bu sayfalar, Kucaklar dolusu kalbimden düþen mutluluklar. Haykýrýþýmý yüzbin kilometre öteden duyanlar var da, Sen yüz metre ileriden duyamayan vefakar.
Þimdi unut artýk ne varsa tüm bildiðin, Tarih tekerrür etti ve sen gene gelmedin özlemim. Özledim ve bir hokkabaz gibi ince bir ipteyim. Saða düþsem sessizliðim ve sola düþsem sensizliðim.
Dert benim derdim olalý dert sensin ve bu dert benim, Beyaz bir güvercinin özgürlüðe cilveleri gibi sevgilim Hangi diyardan geldin ve geleceðe kanat gerdin. ve ben bir sen bildim aþka sevgýye bu kadar vefakar davranan...
Sosyal Medyada Paylaşın:
zalimyar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.