* KADINIM *

*KADINIM *

Sen, segâhtan hüzzama geçen gönül kuþum
Sýðmýyor yüreðim miralay köþküne
Günümü yaþarken,
Bir lodos esmerine dolandý saçlarým
Ege kokulu yosunlara takýldým
Direngen martýlarý yakaladým ve uçtum
Vurgun yemiþ bir çocuk gördüm, içim sýzladý
Kime aðlýyordu deniz mavisi gözleri.

Hep ayný þarkýlarý mý dinliyorsun?
Sen, hoþlanmadýðým karanlýðýn bilinmez yönü
Aynadaki yüz benim, kimliksiz sokaklarda
Ellerim bir soysuzun dizlerine kelepçeli
Adým bela çiçeði,
Hangi yöne dönsem, karþýmda sen varsýn.

Kaç bozlak deþti dilindeki yarayý
Anlatma bana eski masallarý
Kör kuyularda býraktým
Çalýnmýþ küflü ihanetleri
Biriktirdiðim gitmelerine sakladým
Sensizliðin ölümünü.

Kayýp mektuplarýn müjdecisi gibisin
Unuttun mu?
Zayi olan ömrümün eteklerinde
Kalemimle, sana ilk aþkýmý yazan bendim
Aðustos ve Eylül’ün birbirine kýlýç çektiði bir gündü
Ben seni
Hâlâ yüreðimin en ince yerinden seviyorum kadýným.

Nuri Daðdelen
Özdere-Ýzmir
12/1/2013


Sosyal Medyada Paylaşın: