Avuçlarýn , yüreðin/m kadar sýcak.
zeytin karalarýn; bildiðim tek dil iken
çorak köklerimi cemre deðdir ey yâr.
Ham’dým,
hare’lendim hicran ateþinde.
Yandým,
yandým.
kül oldum sanarken
velhasýl
karýn altýnda bir kardelene soyunmuþ yüreðim.
tek cümle olduk,anlamsýzlýkla vals yapsakta sen ve ben .
biz’den doðma mutluluk var ettik
hayat demliðinde.
zaman taþtan bebeði avuturken yelkovanýn baðrýnda,
kaç gecenin katline soyundu yüreðim?
sensizliði, ateþ diye yakýp
umudu demleyip çaydanlýðýnda.
Azrail’e kafa tutup binlerce senli baþlayan cümleler ilikliyorum geceye.
Zenci kölelerini misk-i amber kokmadýðý her yer kara kýþ,
fýrtýna,
boran.
Ayak izini rastlayamadýðým coðrafya;
kýsýr ve kurak.
kelamýn/mdan dile gelmemiþ her harf kalabalýðý
lâllýðýma mahlum suskunca.
topla, düþlerimi kýrmýzý ruganlý küçük kýz çoçuðumla
göz pýnarlarýmdan akan yaðmurlarýmla papaz kaçýncý vaftizinde?
guslettiðim kaçýncý Züleyha bedenim?
yaraya yâr diye koþtuðum kaçýncý menzil yüreðimin?
Çoðul bir yalnýzlýðý hükmederken lâllýðýmýn ölümünü bahþet dudaklarýma.
Tekil bir intihar düþmekte yavaþça müsvedde kaðýdýna
kundaðýnda sessiz bir vaka çýkageliyor..............
hacýyatmazlýðý çocukluðumdan savrulma izleri var bedenimde.
cemalimin her karesinde
kürtaja zorlanmýþ yarýnlarýn karanlýðýnda pusu yemiþ býçak yaralarý var.
yüreðim kýblegahýna çevrilmiþ sen kokan cümlelerimle
içi kalabalýk,dýþý boþ yalnýzlýklarým koynumdayken
gece þehr-i Ýstanbul’u al aþaðý etti, hüznün koynunda
þah damarý düþtü Kýz kulesi’nin.
sustu kalem,
sustu alfabe.
sen bir þiir,
varlýðýna þükrederken Boðaz’da yazdan kalma sýcak gül’üþü.
kirpiklerimde yanan maviliðin derinliðinde büyütüyorum bizi.
gordion
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.