Rüyalarýmýz,hayallerimiz yoktu ki bizim
anlýk yaþardýk
çelik çomak
beþ taþ,körebeyi
sokalarda parklarda deðil
daðlarda oynardýk
bir küser bir barýþýrdýk
temmuz sýcaðýnda yalýn ayak
baþý kabak..
subat soðuðunda delik papuçlarýmýz
ince kazaklarýmýz vardý
güneþ yanýðý tenlerimiz
dudaklarýmýzda þalça lekesi
giysilerimiz toz toprak
birde kirden kararan ellerimiz vardý....
çabuk kýrýlan yanlarýmýz
tez iyileþen yaralarýmýz vardý
arefe gecelerinede
çok deðil senede iki kere
yeni papuçlara, elbislere
çok sevinmelermiz
aþiyanlarýmýz,
kurbaðalý derelerimiz
mantar topladýðýmýz ormanlarýmýz
gündüz içinde oynadýðýmýz
gece olunca ürperdiðimiz mezarlýklarýmýz vardý
masal anlatan dedelerimiz
ninelerimiz vardý
birde her daim yorgun anne babalarýmýz..
Rüyalarýmýz,hayallerimiz yok tu ki bizim
anlýk yaþardýk
gaz lambasýnda ýsýnan yüreklerimiz
çam odunuyla ýsýnan bedenlerimiz vardý
bilmekten býkmadýðýmýz bilmecelerimiz
dinlemekten býkmadýðýmýz masallarýmýz....
’anarþýt’ haberleri
her gün deðiþen dolar fiyatýna þaþmalarýmýz
babalarýmýzý mazot kuyruðuna göndermelerimiz vardý..
ihtilal kuþaðý çocuklarýydýk biz
þimdi özlemle anacaðýmýzý bilmediðimiz
doya doya yaþadýðýmýz çocukluðumuz vardý...necati
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.