duruydu gece ay sýpýttýðý yýldýzlarý topluyordu üzerimizden günü gelmemiþ acýlar çekilmeyi bekliyor yolcular duraksamayý ziyan sayýyordu ayaklarýna
kendi içine açýlan pencerelerde kan kokulu güller yetiþiyordu avuç içlerimizde dikenler besliyorduk beyaz ölümü hatýrlatýyor,siyah asilce karartýyordu odamýzý ölüm koksak seviyorduk yaþamayý nefes alsak yüreðimizde sýkýþýyordu tebessüm
duruydu gece gülmeyi unutalý hayli olmuþ sevmenin miyadý dolmuþtu birimize ben adýný çarpýp böldürürken dudaklarýma sen yeþermeden kýrýyordun budaklarýný aþkýmýn kýzmaya yeltendiðimde varlýðýn büyüyordu solumda sað kolumda seni saramamanýn yetim hüznü
duruydu gece kapanmaya korkan gözlerim yolunda büyüyordu bu þehri yakasý bir iþtahla uyuyordum ölüm olsan koþacak kadar derman seviyorum desen -bende- diyecek fermandý ezberimdeki
dudaðýma kitlediðin her kelimeye boyun eðdiriyordu suskunluklarým baþýmdaki dumana aldanmýþlýðým hiç acýtmýyordu oysa ki sonu olmayan ne varsa silmiþtim aklýmdan kalbimle beslediðim kelimelerden þiir yazmaya kalkýyordum her sözcük milyon mermi olup yaðýyordu üzerime
korktuðum vurulmak sanma sakýn o silahýn ucunda sen yoksan kaygýsý ürpertiyor içerimi
duruydu gece yaþamak marifet saymayanlardan iki yürektik gidipte dönmemenin korkusu büyüyordu sende sessizlik hakim olurken bendeki kalabalýða nispet fersah fersah çýðlýktý duymayý beklediklerim...
bir mum tutsaklýðýnda karanlýðý çoðaltýyor
ben sustukça susuyordun sustukça ilmek sýkýþýyordu boynumda ...
GG
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşah Dağlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.