Mevsim Kış

Yine bir karanlýðýn ortasýna dikildim
Suya uzak bir çöl rüyalar
Yeþilin ikizi solmak
Çok severim lakin
Ölümle ikiz doðmuþ yaþamak

Sýnýrsýz korkulara yatýyor gözlerim
Bir yudum üzre niyetler sevgiden
Esrarý kendine has nefes almanýn vermenin
Tek kiþilik bir yürek
Hasretinde içten bir gülümsemenin

Yol kayýyor altýmdan
Dursam da yürüyorum beyhude
Hani elimden tutulsa bir an
Belki ben dururum
Belki de zaman

Bilinmiyor dün gibi yarýn
Bir sigara dumaný kadar kalýcý gerçek
Yalan ise eski bir teselli
Nerede eski sevdalar
Dostluk ise ince belli

Uzanasým var bir çýlgýn karanlýða
Öylesine susmak, böylesine konuþmak
Uzaklarý tutup çeksem diyorum
Mevsim kýþ
Üþürüm biliyorum

Yine dikildim karanlýðýn ortasýna
Her zerresi diken yataðýn
Yarýnlara mý fýrlatsam beynimi dünlere mi
Geceden korkan bir uyku
Daðlara mý koþsam ardýndan, inlere mi

Mevsim kýþ
Üþürüm biliyorum

Sosyal Medyada Paylaşın: