Bilsem ki mutluluðun benim elimde saklý, Yüreðine akarým, yeter ki sen mesut ol. Gül cemalin görmeye saysan beni yasaklý, Resimlere bakarým, yeter ki sen mesut ol.
Ýkram edip sunduðun zehir olsa yutarým, Hücrelere kapanýr, zindanlarda yatarým, Ýstersen güneþ olur doðudan da batarým, Kâinatý yýkarým, yeter ki sen mesut ol.
Bir gün çýk da gel desen yalýnayak koþarým, Okyanuslardan geçer, kýtalarý aþarým, Ýklimlere aldýrmam, kutuplarda yaþarým, Buzullarý yakarým, yeter ki sen mesut ol.
Aslanlarý baðlarým çakallarýn yurdunda, Diþlerini sökerim en azýlý kurdunda, Devlerle güreþirim Kaf daðýnýn ardýnda, Minderlere çýkarým, yeter ki sen mesut ol.
Ýdama sebep olsa söylediðim her cümle, Düðün bayram yaparým aldýðým bu hükümle, Ve tetiðe basarým kalan en son gücümle, Þakaðýma sýkarým, yeter ki sen mesut ol. F. CENGÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
FikretCENGİZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.