KÖY ÖYKÜSÜ-1
Daðýlýr aðrýlar daðlarýn ardýndan
Aðýtlarýn daðladýðý yanýk türküler salýnýr
Henüz kimsenin ismini bilmediði esmer tenli çocuklarýn ellerinde
Büyürken toprak kokulu karanfiller
Tezek tütsülü bacalarýn ucunda bir umut
Tandýrýn içinde kavrulan un
Ekmek telaþýna düþen bir akþam tutuþur
Titrek gaz lambalarýnda bilinmez gölgeler oynaþýrken
Ýnce çarpýk bacaklý masallar yokmuþla baþlardý
…
Býyýðý yeni terlemiþ gençler
Dayarken baþlarýný pencerelere
Al yazmalý kýzlarýn düþlerini süsleyen en güzel þeydi
Gündüzden ilmek attýðý kilimlere sinmiþ
Yüreklere kazýnmýþ menekþe motifli desenlerdeki sevdalar
O vakit sarkýtlarla bir olup daha da uzardý gece
Doðum sancýsýndaki bir ananýn baþýnda dururken bir nene
Hiç gelmeyecekmiþ gibi beklenirdi kýþ ortasý bir sabahý
Titreyen kuþlarýn kanatlarýna kalýrdý kar kalýntýlarý
Birde þafak nöbeti ve derin bekleyiþler
Serçelerin kirpiklerinde umarsýzca havalanýrdý….
…
Saðýr sessizliði bölmesi görevini üstlenirdi hep þafaklar
Donmuþ musluklarýn baþýnda susamýþ bir suskunluk
Karla ýslatýrdý kurumuþ dudaklarýný
Ciðerinden ilk nefesini çýkaran bir çocuðun çýðlýðý
Çýð yaratýrdý bir vadinin buza kezmiþ nehirlerinde
Hayat akardý yüz sürmüþ güneþin ilk dokunuþunda
Sonra yeniden tezek kokulu umutlar yükselirdi bacalardan
Adý konmamýþ kundaðýndaki bebeðin gözlerinde bir mavi
Beyaz bir düþ resmi çizerdi
Açýlmamýþ avuçlarýnda gün görmemiþ bir yumruk
Ýkliminden önce ilk açan kardelenin korkusuzluðuydu bu beklide
Daha yeni rahminden çýkardýðý çocuðunu koklayamayan bir kadýn
Son nefesini salarken gökyüzüne
Yüzünde tek kalandý eski baharlardan kalma tebessüm
Kapanan yollarýn açýlmasýný kadar zordu
Duran bir yüreðin yeniden atmaya baþlamasý
Köyün tek ebesi olan nenenin çatlak dudaklarýndan dirilirken yeni bir aðýt
Yine tezek kokulu bacalarýn dumanýna karýþýrdý mor umutlar...