mor..

Ve fakat..
eksilen sözlerimde etten bir canýn..
kor yangýnlarýyla yüzleþeceksen..
kendini gör/eceksen
ve bir kez daha göm/meyeceksen kendini yüreðime..
hiç dokunmadýðým/koklamadýðým..
ellerin/ellerim..
saçlarýnýn kýrýklarýnda..
kýrýlmayacaksa senli doldurduðum hayatlar..
ve hatalar sarkmayacaksa omuzlarýnýn saçaklarýndan..
yüreðinin limanýndan çözmeden iplerimi..
ýrmaðýnda boy verip/denizinde ýslanmýþken..
siyahtan uzak..
maviden sýcak g/özlerinle ýsýt beni..
senden/bende arta kalanlarý..
bir suç gibi görmeden ve hiçbir virgülde duraksamadan ýsýt ki
hiçbir noktada durulmasýn ve kýzýlmasýn..
feryat edilmesin hiçbir ünlemde..
ve meraklar öksüz çocuklar doðurmasýn soru iþaretlerinde..
merak etmediðim gibi seni bir kere bile/bile..
(gülüþünü dedim ve ýslanmaný..kurumaný sonra ki güneþi hep kýskandým..
þimdi söylüyorum bunu)
kapattým parantezi..
bir dudak payý mesafende ki
dudaðýndaki kýrýlmaya dokunurken ellerim..
aklýmý çalan illegal týrnaklarýn demiþ miydim “sana”
ve hiç söylemediðin sözlerle iz býrakmýþtýn..
boðazýmýn altýnda duran en sýcak yar/a “mor”






(...)
Sosyal Medyada Paylaşın: