Adýmý bile yazamýyordum aþký tanýdýðýmda Konuþmayý bile bilmiyordum sevdanýn kollarýnda Aðlamak nedir bilmezdim sen yanýmda olduðunda Senden uzak kaldýðým an öðrenmiþtim ayrýlýðýda
Yýllar geçti senin yokluðunun üstünden Kokuna hasret , aðlamaklý gözlerim Küçücük ellerimde dua ediyorum anlamýný bilmeden Güne baþlýyorum her seferinde seni kaybettiðim yerden.
Ve sen özlemlerin en büyüðü çiçek bahçelerinden Kimi zaman gülücük saçýyorsun bana gökyüzünden Her yaðmur yaðdýðýnda içim nasýl sýzlýyorsa Seninle var oldum, Seninle ölecem...
Mustafa KURT Sosyal Medyada Paylaşın:
ToReBeL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.