Güvendiðin daðlara kar yaðacak
Sabýr, kanatlarýn olacak sükut u hayale uðrarken
Acýlarýn sabrýnýn azýðý…
Gün gelecek,
Sabreden derviþ, muradýna erecek...
Ýþte uðurluyorum seni son yolculuðuna
Bir çocuðun kýnasý unutulmuþ saçlarýný okþayarak
Ve o melun hastalýðýn açmana engel olduðu gözlerinden öperek
Her son bir yolculuktan ibaret
Her baþlangýç aðlamaktan…
Bir yerlerde kavuþacaðýz belki de,
Belki de unutacaðýz birbirimizi,
Ýkisi de önemli deðil,
Sabýr acýdýr, meyvesi tatlýdýr.
Beklemek gerek o günü sabýrla...
Aþk, yaþý, baþý ne olursa olsun,
gözlerinde henüz doðmamýþ çocuklarýn silüeti görünen
bir insaný sevmektir.
Aþk, kavuþmak üzre kurgulanmýþ bir bekleyiþtir.
Sabýrla bekleniliyorsa giden,
sabýr onu elinden tutup getirecek,
koyacak önüne;
belki de diz çöktürerek…
Selamet sabrýn meyvesi.
Sabýrla; koruk, helva; dut yapraðý, atlas olur.
Uzun yollarý doldurmuþ kýþ.
Yol almanýn yolu
yol arkadaþlýðýdýr sabrýn,
çektiklerine bedel bu...
Sabreyle iþine, hayýr gelsin baþýna.
Acýlarýn menbaðý acýlardýr.
Hayat sürüyor kavgasýný vererek bir þekilde.
Gaddar bile sabretmek zorunda vicdanýna.
Aþka da zaman olacak elbet.
Adamý avucuna almak için beklemekte sabahý.
Sabah olup da uyanmaya görsün,
Uyku mahmurluðunda yakalar ilk önce,
Adanmýn en zayýf anýnda.
Hayat mücadelesini veremeyen
acýlarýn kefen cebinde gömecek aþklarý,
binlerce þiiri yanýnda götürerek.
Hayatýn tadý tuzu mu olur þiirsiz?
Hayatýn koynuna gene sabýr taþýyacaðýz anlaþýlan…