Susmayý öðrendim, çok Konuþanlardan Alçak Gönüllü olmanýn, erdemini tattým çok bilmiþlere inat Gerçekten Bilenlerin, az konuþtuðuna Þahit oldum sessizce Her yaþananýn, sadece bir Deneyim olduðunu kavradým Deðmeyenlere, çok anlam yüklemenin ruhuma verdiði zararý keþfettim Kendim olmayý seçtim, baþkalarýndan alýnmýþ parçalardan oluþmayý deðil Kendi hayatlarýný Yönetemeyenlerin, diðer hayatlara müdahelelerine güldüm sadece Kokuþmuþ zihniyetlerin, yalan gülümsemelerin içinde yer almaktansa; uzaktan onlara seyirci kalýp, Ýnsanlýðýmý korumayý öðrendim Varlýðýmý hakedenleri hayatýma dahil etmeyi, haketmeyenlere HOÞÇAKAL demeyi; Bu uzun yolda YALNIZ ama BAÞIM DÝK yürümeyi öðrendim.
=>Yaþamaya devam edersin elinden geldikçe, kimi zaman beceriksizce, kimi zaman kýrýk dökük.. Sonra toparlanýrsýn, kalkarsýn ayaða, kaldýðýn yerden devam edeceðini zannedersin.. Ýþte o zaman geldiðinde ne sen ayný sensindir, ne de hayat ayný hayat. Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Alpaslan Budak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.