þiir
Kabrini kaybetmiþ ölü bir mavi serçedir þiirler
Kanadý kýrýk akþamlarýn zifirisi çökerken
Diz boyu bir yalnýzlýðýn resmine sýðýnýrdý tüm dizeler
Henüz yeni konuþmaya baþlayan suskun bir çocuðun
Lal kesilen kelimelerine saklanýrdý tüm resmedilemeyenler
Kuyruðu yedi renk bir þarký
Hýzlanýrken damarlarýn nehirlerinde
Denize koþan notalar haykýrýrdý
Baþkaldýran dalgalarý kabartýrken hep deli bir poyraz
Üþürdü her þey…
Ateþin sancýsýnda titreyip terlerdi tüm sokak þarkýcýlarý
Bir kemancý daha vurulurdu
Tam da dolunayýn karþýsýndaki alnýndan
Þehirlerin þakaðýndan tuzlu bir özlem süzülürdü
Dolu mazgallarýn arasýndan dökülürken mangal yürekli o türküler
Ölü ozanlarýn kaldýrýmlara sinmiþ sözleri kalýrdý
Birde arka caddelerin en tenha yerinde
Geceden geriye yalnýzlýðýn o meçhul ýslýðý…
Kum saatlerinden dökülürken ömür
Miadýný dolduran yapraklarla dolardý toprak
Savrulup gitmiþken eski bir sonbahar
Tesellisini arayan siyah beyaz kanatlý martýlara sýðýnýrdý limanlar
Gemilerin ellerine verilirken ýslak mendiller
Mürettebatý ve yolcusuyla valizsiz bir yeþil okyanus susardý
Söylenmemiþlikler boðulurdu rýhtýmýn soðuk kara sularýnda
Az önce gönül iþçisi bir balýkçý kayýðý daha tanýþýrken dipteki yosunlarla
***
Damlardý ince yaðmur damlara…
Ve
Hücrelerde geceler
Ve
Hücrelerde akþamlar
Ve
Hücrelerde pencereler
Ve
Kara parmaklýklý o bakýþlar karanlýk olmasaydý bu kadar
Beslemez miydim o can alýcý kýrlangýçlarýmý ellerimle
Kar beyazý kiraz çiçekli bir mevsimin düþlerinde donmasaydým eðer…