Hani bir türlü geçmez ya zaman,
Öyle bir zamandayým iþte..
Baktýðý yeri göremez insan, aldýðý nefesi hissedemez,
Attýðý adýmdan haberi yoktur, duymaz etrafýndakileri.
Hani ona bakan gözler düþmanýdýr sanki,
Ona uzatýlan eller kýzgýn ateþ yakarcasýna..
Sanki söylenen sözler nefret yüklüdür birer birer,
Hani olur ya uyuyamaz geceleri, ýþýktan bile korkar olur..
Tat alamaz yediðinden, hatýrlayamaz söylediðini,
Aslýnda konuþamazda..
Sevgi kokusu uzaktýr ona artýk ve hisstmez,
Ne ellerini, ne içindekileri..
Hani öyle bir zaman olur ki;
Uzaktan gelen bir yabancý gibi kalýr sessizce,
Aðlar, durmadan aðlar..
Birde ortaðý vardýr aslýnda, onu saran karanlýk..
Sabah olur kalkar, gördüðü gözler üþütür onu,
Bakmak istemez, söylenen her söz acýtýr kirpiklerini,
Biner gözyaþlarýna, tutamaz, dayanamaz, usulca aðlar..
Hayatý acýmasýz sayar ya insan,
Hani kendinde de acýmasýzlýk yaratýr
Ve bir gece kendi dudaklarýný parçalar..
Kanayan bir þeyler vardýr; dudaklarý, gözyaþlarý..
Hani gülmek diye bir þey vardýr ya mutluluk diye,
Hatýrlamaya çalýþýr, baþaramaz..
Kimbilir ne kadar zaman olmuþtur unutalý,
Eski halini anýmsaya çalýþýr ama olur ya,
Hep bu hayatý yaþamýþ kadar aðýr geçen bir zaman içindedir..
Aynaya bakar gerilir dudaklarý, yaralýdýr.
Bir kalbi vardýr avucu kadar ona sýðýnýr,
Fark ettiði bir þey daha vardýr her damla gözyaþýnda,
Avucuna alýr avuç kadar kalbini, elindedir, sýmsýký..
Ve sýcaktýr, ona baþarabildiði en güçlü hissi ile tutunur
Þimdi dudaklarýndan dökülen tek bir þey vardýr;
‘’Sabret’’
Hani olur ya sabýr..