ömrün hecelerinde gizledim sima mý
bilmedim hangi tepede nasýl tuzaklar var
merak ta etmedim kimseyi
az zaman geçti demeden
vurgun yedim
ölmedim
ben av olmaktan memnun
razý yüreðim vurulmaya
kullanýlmaya hazýr silahlar verdiler avuçlarýma
kullanmadým
dile pelesenk olmuþ kelimeleri ezberlettiler
bir yaným çocuk bir yaným deli
uyuttum her ikisini
ayný beþikte
kýrmýzý çizgiler vardý her dem
geceyle gün gibi
beyazla siyah kadar net
ellerim alacaya aþýk olmuþ bir kere
görmedim
sonrasý bir sabah aydým
bakmadýðým aynaya daldým
yeni yeþermiþ yürek
eskimeye yüz tutmuþ ten
okþadým sevdim zamaný
en derin yerinde uykunun
hafif dokundum
katar katar anýlarým gölgem misali peþimde
ömrün þavkýn da okuyoruz
önce hicaz
sonra
ne fark eder....