içimde öyle çok þey var ki benden kalan kar yaðar üzerime damlar tutar farkýna varamam
hayýr, sizinle deðilim o güneþin çizdiði sapsarý tablolarda kendi kendime sýzlandýðým bir mevsimdeyim ben þimdi.. þimdi ben yokum.
milyarlarca kar tanesi hepbir aðýzdan, çýðlýk atar çocuklar çocuklarým.. artýk öksüz bir babayým ben donmuþ göletlerde..
olsun, siz beni kardanadamlara çizin ve iyi bakýn burnum kurumuþ bir havuçtur soluk gözlerimde kar lekeleri yine içinizi delip geçseydim donarken bakýþlar..
þimdi atkýsýz, süpürgesiz þimdi yalnýz, þimdi pervasýz ben temizlerim bu sokaklarý ve koklarým ayaklarýnýzý.. siz yeter ki unutun beni
07.01.2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
obsidyen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.