akþam yine ellerimde uzak türkülere yattý gün çoktan karardý buzdan bir alev oldu yokluðun ben seni içimde yýlan gibi kývrýlan yollara mý sormadým söyle sensizlik bilir misin dehþetin bin bir yorumudur ölüm kimsesiz meddah baþucumda yalnýzlýk köpeðe yoldaþ yarýnsýz ben bir ara sokakta üstünden atlayýp geçtiðin yaþama üþengeç çamur muyum simsiyah de hadi karþýlaþmasýz en siyah yaným sýçradý yüreðine uykusuz ah çektiðin an benim aným kalbinde kýmýltýsýz yatan sevmeye hiddetli ben taziyemize bir ayrýlýk geldi tutumsuzca neylesin yürek baþýmý vurduðum yer kuþsuz orman behey aþkým biz bir ipte iki canbaz ayný sahnede iki ayrý oyunuz bu nasýl iþse çok kalabalýk iki münzevi hikayesizliði arayan
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.