ÖZLEMİNE BİSMİLLAH!

Kovuldum þeytan gibi katýndan;
Kurtaramadým kendimi günahlarýmdan,
Sevaplarým elimden bir bir kayýp gitti...

Ýçimden saydým geriye doðru yaþadýklarýmý;
Geçmiþe vuruldum-vuruldukça öldüm,
Öldükçe dirildim...

Her mýsramda sana gitme!
Gidersen kitabýmda þiir olursun demiþtim.
Þimdi tesbih gibi diziliyorsun dizelerime,
Özleminle Bismillah! çekiyorum her cümlemde.

Gökyüzüne bakýp, gözyaþlarýmla özlemini döküyorum.
Her sabah bardaðýmda tavþan-kaný seni içiyorum.
Her yudumda sen geliyorsun aklýma;
Zoruma gidiyor yokluðun; gözlerimde demleniyorum...

Aðlýyorum yaðmurlarla yarýþarak,
Topraða düþtükçe damlalarým, sevdam SEN kokuyor.
Kýrýk düþlerimle ýslanarak bitiriyorum,
Sensiz her geceyi- gündüzümde...

Hayatýmýn orta yerine çadýr kurmuþ hasretin,
Aþkým yanýyor yýldýzlarýn kamp yerinde.
Geziniyorum sensizliðinle yalnýzlýðýmda;
Deniz oluyorsun birden mavimde,
Sahilin olasým geliyor kumsalýmda...

Dalgalanýyorsun saçlarýnla gönlümde;
Suçlarýn en büyüðünü iþliyorum,
Sana sarýlarak, gitme kal diyorum...

Ben gittim affet!
Allah’ým bana yardým et!
Ben sensiz kötü, aksi
Ve lanet biri oluyorum..

Yazan Figen ANAR (29.11.2012)






Sosyal Medyada Paylaşın: