ýþýklý bir bakýþtýr özlem
ne kazma kazar kâlbi ne de kürek
derin deðildir hiç bir þey
gözün göze deðmesi kadar,
sevdayý insan göz ile yazar...
kar bayaz düþler ile
kýþ günü sýcacýk
pamuksu yumuþacýk,
çukurova sýcaðýnda
bolkar daðýnýn baþýndan
esen yeli gibi serin
tenin tene dokunuþu
cana can katar
tini tenden uçurur,
aþka heyecan katar...
sevda ile özlem,
sevgi ile dostluk
firuze renkli bir nehir
akar, akar, akar
gâhi bir kara tren
geçer özlem yüküyle
gecelerden katar katar
hemzemin geçitlerde
çýðlýk olur sesin
acýlý düdüðü gibi trenlerin
yankýlanýr dað baþlarýnda
deniz kuþlarý, sirenlerin...
müz’lerin esinleriyle
baþýnda musa daðý’nýn
kýzlarýn oynayýp dansettiði
çoban ateþlerinde büyüttük sevdayý
yakamozlar ile çaðýrdýk
gecemize dolunayý
kývýlcýmlarla sýmsýcak, çýngý çýngý
tutuþunca el ele, yandý gözlerimiz
þarabýn sihiri ile
þehvetin zehirini akýttýk tenimizden
akdeniz oldu
olimpos koyunda gönüllerimiz...
yaban gülüm, dað çileðim
seninle geçtim o daðlardan
çilek aðacýna mendil baðladým,
kabul olursa dileðim
seni düþünerek o yollardan
geçtim, bir daha geçeceðim...
dilimle söndüreceðim dilini kimera’nýn
ne yaðmur dinlerim ne tipi
yeter ki çözülsün ellerimde
saçlarýna baðlý tel tel gönlümün ipi...
insan uyur, su uyur, özlem uyumaz;
dalar uykuya, gözler bakar
göz gönüle yazar sevdayý
su ise taþa; taþýn bile kâlbi var!
Þaban AKTAÞ
07.01.2013