Gün gelir, baþým alýp gidersem bu diyardan Anadan, kardeþlerden, can dostlardan ve yâr’dan Unutun gitsin artýk, saymayýn beni vardan Aramayýn, sormayýn nasýldýr, nerde diye…
Farz edin dünyanýza girmedi böyle biri Ya da þöyle düþünün; ölüyüm, deðil diri Boþuna beklemeyin dönecek diye geri Meçhule yelken açmýþ, uzak bir yerde diye…
Býrakýp gitti diye ne oturup aðlayýn Ýstemem ne üzülün, ne karalar baðlayýn Ne de aðýtlar yakýp, yürekleri daðlayýn Uzaklarda sýr olmuþ, düþmüþüm derde diye…
Basarken sýrra kadem, demedim “âlem ne der!” Siz de rýza gösterin, böyleymiþ deyip kader Dua edin, bilin ki; “eden kendine eder” Hatta gülün, sevinin; “hayýr var þerde” diye…
Yedi iklim, dört bucak meltem misali esip Gurbetlerde dolanýp, böyleymiþ deyip nasip Ben de aramam sizi sineme taþlar basýp Dönüp bakmam ardýma, yiðitlik serde diye…
Ömür geçti mum gibi, artýk eridim, bittim Hakkýnýz varsa bende, helal edin… Ben ettim Meftun’um; hoþça kalýn!.. Artýk dostlar ben gittim Oynadýðým oyunda kapansýn perde diye...
Kadir Çetin/T.Reis/87 Düzenleme:13/11/2012-Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
meftunnn Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.