güneþ ufukta aþka veda ederken, gönül rüzgarýn sýrtlandýðý uzak seslere yaslanýr, sessiz gülüþlerden sýzan acý, kelime kelime dolar rüþtünü ispat eden kulaklara
Sanýrsam bir aþk eþiðinde duvarla sarmalandýk bilmeden
bilir misin, anormaldi benim tanrým Belki ondan böyleyim
Özenti bozgununda yaralandým Bir uzak violin týnýsýyla valsa yöneldim