Karakalem çizgilerinin kelimeye dönüþünü izliyorum
Düþük cümlelerime eþlik ederken eller/in
Bir vakur bir vakur sorma
“Ben yazarým” diyor ötelerden biri
Vücudu sarmýþ örümcek aðý misali sesin sahibi
Çok mu önemli
Kimin kim olduðundan ziyade kime etmeli secde
Al sana asýl mesele
Gözümü oydum kaþýmla neylemeli
Minik minik sýzlanmalarýný d/uyuyor kulaklarým
Marmara’nýn gerisinde batýk denizaltýlar çelik parlatýyor
Sessiz saðýrlar da ninni hazzýyla dinliyor
Fildiþi kulelerin nazik esirleri
Mermerin tahta üstünde þýk duruþuna hükmetseler ya
Nefsin çaðrýsýna kulak asýp idama yeltenene kadar
Bir dirhem et için yalvaranlara yalvardýðýmý bilirim
Elimdeki kalem yerine dilimi sivriltmekle meþgullerken
Tutmadýklarý ellerimin ayalarýndaki resme baksýnlar diye
Usumdaki ayan beyan cellâdýmdýr
bir cana gelirim bin öldüðümün resmidir
Derler ki; “kalem kýlýçtan keskindir”
Hani nerdesin
Zaferidir kalemimin biçtiðimse kendimim
filizÞahin
15*01*2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.