KIRIK KALEM
çocuktum,
seni kaybettiðim gün
daha misketler vardý avuçlarýmda
gözlerinden yadigar.
þimdi, yaþ yirmi bir
çocuk gözlerim yok artýk
her þeye
daha bir gaddar bakýyor.
seni kaybettiðim gün çelik çomak oynardýk
düþlerim daha uyanmamýþtý hayata
ellerimde
iðde aðacýndan kalan yaranýn tazeliði vardý
yara içindeki bedenim
hastalýk deðil, yaramazlýðýn
zincir tutmaz izleriydi.
keþke büyümeseydim,
çocuk kalsaydým
mahalledeki arkadaþlarla yakartop oynardýk hep
yakardý beni, o top mu yakardý yoksa baþka birþey mi!
dizi yaralanmýþ o boncuk gözlü kýzýn sevdasýnda
kaldý hep aklým ve yüreðim
yeni doðmuþ bir tay gibi
hayatýn bozkýrýna býraktýðým
hayallerim yordu beni
tek tek düþtüler hepsi
deli bir rüzgar ýslýðýnda
uçurumlardan
bir daha gebe kalýnmaz hayallere,
taki sen o uçurumlarý yýkarsan.
þimdi yargýlarsam
zamaný
vurduðu her kýrbacýn
etimdeki kabuk baðlamaz
yaralarýn hesabý
sorulur mu zaman yargýcýndan
yada çözülür mü
ne dersin...
ya umutlar?
umutlar kelle koltukta bu gece,
sonsuza dek susmak en iyisi belki de.
sen bir þiir deðilsin
son satýra gelip de bende nasýl sonlanasýn,
sen nesin biliyor musun?
gün geçtikçe daha da baðýmlýsý olduðum, bittikçe tekrar tekrar istediðim,
içimdeki duman..
Ve biliyorsun ki ben dumansýz yaþayamam.
sana el deðmemiþ yaðmurlar baðýþlayacagým,
belki de her konuþmamýzda yaðýyor yaðmurlarým,
sen pencerene kulak verip duymak istersen duyarsýn,
o zaman nehirler akar yüreðinin merkezine,
sen,
arala pencereleri, tül perdeleri kenara çek, ürkme
býrak omzuna dokunsun bir defa sonbahar serinliðim.
günler geçiyor, baþým dönüyor, sen hala dönmüyorsun o pencereye.
ah o yagmuru anlasa pencereler!
bu þiiri okudugun gece, belki kalýrsýn yanýmda
kirpiklerine gece karasý zaman süreriz
sen her kapadýðýnda akar o zaman
gözlerine býraktýðým bir dilim haramdý gülüþlerinden aldýðým
bu gece son bir dokunuþsa bütün güzelliklerini sür gözlerine.
gözünden son kez yansýyacaksam beynine
en güzel gözlerini giyin bu gece
seni sevmemem için neden var bana
bir daha görmeyeceksin gözlerimi
yoksa asarým içindeki geceleri
sevdam lanet bir öksürük gibi takýldý boðazýma
ciðerlerimi sökercesine sen kusuyorum artýk
bir þehvet tutuþtur
gözlerinin üzerine
bu tiyatronun son oyunu
perdelerini aç bu gece
bu aþkýn son tiradý olsun
seyircilerin avuçlarýna býraktým son kýrýntýlarý
selam ver ve çýk bu sahneden
artýk yýkýlýyor bu tiyatro
ve seyret sonra kalan moloz yýðýnlarýný
hüzünlü maskeni tak
baþka sahnelerde izlerim belki
seni bundan sonra
ayakta alkýþlarým bitirdiðin her sevdanýn yakarýþlarýný.....
ben bana yargýç olurum merak etme
kalemimi kendim kýrarým
bu ruh fazla iyi bu bedene
saðlam bir azý diþi gibi
kerpetenle koparýlsýn bu ruh bu bedenden.
yakýlmalý bu beden
hemde
kýzýlayýn göbeðinde
cesedimden çýkan dumanlar kaplamalý gök yüzünü
ve simsiyah bir kar yaðmalý o gece
ankaraya...
senin sevdanýn yasýný tutmak için
siyaha bürünmeli
ankara...
öyle bir yakarýþ olmalý ki bu
nasýr tutmuþ bütün yürekler aðlamalý
erini kaybetmiþ yeni gelin gibi
üzerinde gece karasý bir elbise
salya sümük bir mendil dayamalý
gözlerine Ankara nýn bile...
kaybedecek neyim var ki,
zaten kaybetmiþim senli ihtimalleri.
SENÝ SEVDÝÐÝMÝ ANLAYACAKSIN ama,
SEVMEDÝÐÝM ZAMAN.
bu þiiri sana ancak o zaman gösterebilcem,
ünlü yazarlarýn söyledikleri gibi
hayatta unutamayacaðým en büyük piþmanlýk, piþman olurum diye yapamadýklarým oldu diyecegim bende.
dogru, yapamadým olmadý !
cesurlarýn iþiymiþ aþk,
kýsacasý bana göre deðil bu iþ,
senin yolun açýk olsun,
susmak yine benim olsun.
Allah a emanet ol...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.