Sustuğuma...

Neden kýydýn ki sensizliðime,

Ne zararý vardý sana düþlerimin,

Tamam içinde hep sen vardýn!

Konuþuyordun, yürüyordun, yemek yiyordun,

Hatta bana ellerinle taze sýkýlmýþ portakal suyu bile içirmiþtin.

Evet haklýsýn, birlikte piknikte yaptýk,

Ayný koltuðun iki ayrý ucunda kitaplarda okuduk..

Ýnkar etmiyorum kucaðýnda da yattým senin,

Saçlarýmý okþar ve ninniler söylerdin bana,

Hatta alnýmdan bile öptün!

Sayfalarca þiirler yazmýþtýn sana diye,

Ve her birini ayrý bir aþkla okumuþtun gözlerime bakarak

Gülüþün güneþten daha parlaktý evet,

Haliçte martýlara simit bile atmýþtýk

Ve her zaman ki gibi kalan yarýsýný bana yedirmiþtin..

Kýzgýn deðilim hayýr.!

Sen bana hep aþýktýn ki..

En büyük aþk bizimkiydi,

Hatta bulutlar bile bizi konuþuyordu,..

Rüzgar hep bizi fýsýldýyordu gittiði yerlere,

Bülbül bile Gülünü terk etmiþti bizi görünce,

O kadar güzeldi ki her þey,...

Sanki sen sen deðildin de bendim,

Senin sevdiðin her þeyi sevmeye baþlamýþtým,

Her þey seninle güzeldi..

Sen her þeyden daha güzeldin!..

Mutluydum! Gök anlatamazdý mutluluðumu

Evet biliyorum, hepsi hayaldi..

Ama benimdi!

Aþýk rolünü oynayanda bendim,

Maþuk olanda..

Hani küçük bir çocuðun haftalardýr annesine yalvara yakara aldýrdýðý,

Ve oynamaya bile kýyamadýðý oyuncaðýný,

Yaþça biraz daha büyük ve daha iri olan bir diðer çocuk

gelip kýrar ya kýskançlýðýndan,..

Ve kýrýlan oyuncaðýna bakýp , konuþmaya bile hali kalmaz ya o küçüðün..

Ýþte o masum gibi yetim ve suskun býraktýn beni,

Ne annemden yenisini istemeye gücüm kaldý,

Ne de o benimdi! Nasýl kýrasýn!? diyecek cesaretim..

Bak bu sefer gökte anladý beni,

Suskunluðumu o dile getiriyor!.,

Gürlüyor, aðlýyor, isyan ediyor olmayýþýna..

Helal olsun yaðmura karýþan gözyaþlarým..

Zaten ben hiç senin gözlerini görememiþtim ki..

Kime ne zararý vardý küçük bir yalanýn,

Kendi pembe panjurumda yaþýyordum iþte,

Aðzýn, burnun, mimiklerin..

Hiçbiri sana ait deðildi ki,..

Hiçbirini sende görmemiþtim ki çalayým,..

Beyaz atýn yoktu evet,

Zaten bende beni uyandýracak prensimi beklemiyordum ki..

Ben hiç kokunu alacak kadar yaklaþmadým ki sana,..

Saç rengine bile bakacak cesaretim olmadý ki hiç benim..

Utangaç, pýsýrýk çocuðu oynadým ben hep,

Baþrol istememiþtim ki zaten,

Senin oynadýðýn bir filmi en ücra köþeden izlemek bile yeterdi bana,..

Bak! yine bizi yazýyor fýsýltý gazetesi,

Sustum iþte,

Aþk küsmesin diye feda ettim sýraya dizilmiþ kelimelerimi..

Bir kasýrga kopsa yeridir þimdi!

Bülbül de aðlýyor bana,

O da ölümü seçti sevdasýzlýktansa

Olsun be sevgili,

Sen zaten hiç benim olmamýþtýn ki..

Bu saatten sonra hayallerimi gömsem ne olacak ki,..

Hem bak sustu iþte cümleler.

Harfler hazýr ol komutasýný terk ettiler iþte,

Evet sonunda sustum !!

Caresizliðime, acizliðime, dinmek bilmeyen kalp aðrýlarýma,..

Bülbülü terk etmiþ bir Gül kadar sustum olmayýþýna,..

Ne gelir ki elden?!..

Suskunluðum, susturana hediyem olsun!.



Özlem Usta (13.11.2012)
Sosyal Medyada Paylaşın: