ALEVLERİN DANSI

Merhaba geçmiþim,
Hoþ geldin...
Günlerden Pazar,
Neden bu kadar geciktin..?
Geçmiþim diye baþlýyorum artýk söze
Çünkü geleceðe dair hiç bir sözüm,
Kuracak hayallerim ve takatim kalmadý...
Gerçekten zaman bazen her þeye ilaç oluyor;
Acýlarý dindirmeye,
Ýnsaný mutlu etmeye..
Sonunda o mutluluk adýný koyduðumuz her þey,

Her an ,
Her sefa’n bizi terk ediyor.
Ah mutluluk, u’mutsuzluk...
Mutluluðu yanan bir muma benzetirdik daha çocukken
Mutluluk çerçevesinde,
Mumun etrafýnda dolaþýp, ateþin dansýný seyreder,
Hayallere dalardýk ve mutluluk çerçevesini doldururduk…
Hatýrlýyor musun?.!
Bir defasýnda ateþin büyüsüne kapýlýp ona dokunmaya çalýþmýþtým,
Çocuktuk daha, hatýrlasana.
Elimde duyduðum acýyla aðlamaya baþladým,
Mumu da söndürmüþtüm...
Karanlýktý,
Korkuyordum...
Annem koþarak gelmiþti yanýma,
Gözyaþlarýmý sildi,
Ellerimi öpmüþtü…
Acýsýný hissediyordum,
Ama annem yanýmdaydý artýk
Ve hiçbir þeyden korkmuyordum.

Þimdi ise ayný acýyý kalbimde hissediyorum,
Aðlýyorum,
Boðazýma düðümleniyor nefesim…
Korkuyorum,
Hiç kimseye söyleyemiyorum içimdekileri.
Hani dönSEN diyorum,
Dönsen tüm acýlarým dinecek,
Karanlýðýma güneþ doðacak…
Biliyorum artýk geçmiþim,
Geçmiþsin,
Çok uzaktasýn.
Ve ben kendimi kandýrýyorum,
Biliyorum...
Keþke tekrar çocuk olabilsen,
Elim yansa yine,
Yüreðime dokunmadan…
O küçük mum ýþýðýnda
Ve annemin dokunuþuyla geçse
’’TÜM ACILARIM’’
Sosyal Medyada Paylaşın: