buluta doðru yürü, suyu bulacaksýn
ne zaman ki daðlarda
hüzün basarsa gönlünü
bir yaðmur bulutu geçer üstünden
asýlýr gözlerin derinliklerine gökyüzünün
baþýn ümitsizce düþüp öne
çevirince gözlerini
altýndan akasyalarýn, baktýðým yöne
yutkunursun damla damla;
daralýnca ümiðin, gül açar mendilin
seviyorum dedim, dinlemedin...
þimdi senden çok, çok uzaktayým
kýyýsýndayým mavi gölün,
kurumuþ bir aðacýn
göðe uzanan ölü gövdesinde
ölü bir yýldýz gibi görünen
bir dalýn beþ ayrý ucundan
ikisinin üstünde bir çift kumru
batan güneþi seyre durmuþ
arada bir dönmese baþlar
ölü mü diri mi anlaþýlmayacak kuþlar...
kül rengi ölüm
kuþlar aðacýn gövdesine uymuþ
aðacýn ölü gövdesine sarmaþýk dallar
yaþam bulmuþ yeniden
cývýl cývýl serçelerin kulisinde
uðurlayýp kumrular akþam güneþini
uçup gittiler yuvalarýna
ben kaldým yapayalnýz avare
acýlarýný yaþamak için
söndürmek için ateþimi geldim buraya
güneþ en güzel burada batýyor
en güzel anýlar bulutlarda yatýyor...
Þaban AKTAÞ
10.11.1997- Eðirdir Gölü