SALAKÇA ÞÝÝRLER...
Kokar toprak
Korkak akþamlarýn karanlýðý çöker
Çekilir deniz
Çekilir yelken
Kum taneleri düþer
Kum saatlerinden
Her demindeki en derin dehlizlerinden…
Ýhanet yaðar çýplak elli þairlerin gri bulutlarýndan
Kelimeler kýsaldýkça keskinleþir beklide…
Yaþarýr yol
Yaþlanýr aþk
Yaþananlar yaprak döker…
Akasyanýn titrek dallarýnda durur
Durulur dakikalar gün dönümü mevsim açarken
Geceye solumak kalýr
Altýn vuruþ hatýrlanmalarýn sabahýnda
Off…
O, bizi deli eden rutubet düþmese kýraðýlarla…
Ve…derin suskunluklar…
Onlar yok mu onlar…
Derin o ýslaklýklar…
Kirpiklerimize yosun býrakan tuzlu sular…
Leþ yiyici sahte senaryolar
Ve yüksekte uçan O akbabalar
Sert esen her rüzgara baþkaldýrýþýndaki bekleyiþ
Ve..
Gözbebeklerimizde açýp solan ilkbaharlý papatyalar…
Solar tüm karanfil bir yanýmýz sonbahara emanet
Dýþarýda bir zamandan kalma sonbahar
Ýklim kýþ
Ýçimizde buz sarkýðý hatýralar
Kýlýç kesiðinde resimler
Siyah beyaz bir hayat
Geçer gözlerimizin fragmanlarýndan ömür
Camlarýn buðulusuna kazýlmak isterken…
Akar nehir
Durulur deniz
Sancaðýmýzda bir sevda
Son yatýlan bir çarþaf kokusuna düþer yakamoz
Ayýn küskün olduðu bir rýhtým sallanýrken rýhtýmda
Tütsülü türküler yakýlýr can evinde
Ve…
Çalýntý þiirlerin kelimeleri yankýlanýr
Vurulur sokaklar kapanýrken kapýlar,
Düþer tüm güvercinler sað kanatlarýndan vurulu
Sabahýn ilk saatlerinde beyazlaþýrken bu þehir
Çatýlarda ince bir kar yaðar
“Okuduðum bir Ahmet Arif
Birde onun görüþmecisi yeþil soðaný”
“Varýn vurun alnýmdan
Kýrýn Ulan Kýrýn
Yakýn Ulan Yakýn”
Ben külümle canlanýrým
Bir yaným yanardað
Bir yaným volkan
Sonuçta bir külüm kendi ummanýmda
Bir rüzgar üflese çoktan solardým dünden….
Þimdi kanatlarýma deðen bir yel varken
Birde O güzel þairlerim var avuçlarýmda
Onu da almayýn sakýn almayýn ellerimden…