İSİMSİZ KALEMLER

Bir ateþ çemberi yüreðim
Sessizliðe vurgun,
Karanlýða yolcu.

Bir beden;
Ýsimsiz sokaklarda bir baþýna
Dayanmýþ soðuk bir direðe
Uzaklara dalan gözleriyle
Nereye bakmak lazým diye?

Soruyor sonra kendi kendine
Neden her þey sadece görünen yüzünde?
Neden her þey acýnýn pençesinde?
Neden herkes koþarak geliyor ölmeye…

Her yürek sitemkâr olmuþ düþüncelerde
Her þey yalana dönüþmüþ birdenbire
Herkes ‘’ben’’ için yaþýyor dünya üzerinde
Kim kaldý ki yüreði milletinde
Kim kaldý ki haykýran vatan diye

Herkes melankolide
Ne þehit geliyor zihne
Ne de verilen yemin Çanakkale’de...

Kimsin sen söylesene!
Deme Türk genciyim diye
Çünkü deðilsin sen Kurtuluþtaki gibi yürekli
Vatan için ölen Türk genci

Karanlýða bakýp aðlayan,
Ýmkânsýzlýkta takýlý kalan,
Tembel olan,
Geçmiþini unutan,
Yozlaþan…
Deðildir tarih yazan kahramanlardan.

Bunlarý anlatan,
Susmadan,
Korkmadan yazan,
Kim kaldý geriye?
Duyduðuma göre
Varmýþ yine de
Birkaç isimsiz kalem bu toprak üzerinde…

Sosyal Medyada Paylaşın: