Yazýk etme bu aþka,
seni böyle severken.
Ben sevdamý ellerimle deðil,
yüreðimle beslerdim.
Yakmasaydýn beni gönül evimden
Serapta bir yudum suya bile hasret kalýrdým.
Hem olsaydýn yanýmda, hiç gitmeseydin
Þimdi zorlamam kapýný yeniden.
Düþtükçe aðlamam,
Büyüdüm derim!
bir yalan daha söylerim.
Azraile deðil mi, bir can borcum?
Gitmeden, onu da senin için öder; giderim
Kaç defa idam edilir ki insan?
Kaç defa dilenir ki bu yürek seni?
Kýr kalemimi,
Vurma artýk ,sustur yüreðimi.
Ben, her vurgunda ayrý kanarým.
Ben her sürgünde ayrý yanarým sana.
Sen bil ki!
Her bildiðime yine boyun eðer, susarým
Akan gözyaþým okyanus oldu, taþtý.
Ne halden anlayaným var,
Ne de baþýmý yasladýðým bir yâr.
Bende anladým ki;
Bende ki bir kuru hayal
Sorarým þimdi!
Ýnsan sevdiðine böyle mi yanar?
Aðladýðýnda hatýralar,öksüz kalýnca anýlar.
Geçip giderse üzerimden her sonbahar,
Uzatamazsam kýrdýðýn elimi, bu defa sana.
Bil ki beni...
En çok sensizlik yýkar!
Her gece amansýz bir fýrtýna yüreðimi sýkar,
düþlerim öksüz kalýr.
Umutlarým sensizliðe uyanýr
Bu beden bir musallaya sarýlýr
Kim bilir!
Beni anladýðýnda,vakit çoktan yol alýr.
ÞÝÝRLER GÝDECEÐÝ ADRESÝ BÝLÝR.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.