Uykuda Kayıp

sesin uzaðýmda
soluðun
ama ben yakýným her þeyine...

uykuda kayboldum
boðuldum karanlýk bir odada
uyanýrsam sahip çýk yalnýzlýðýma...

yolculukta uyumak gibidir
yürürken attýðýn adýmý görememek gibi
gittiðini hissedersin sadece
yüreðin hep ayný kalýr
ölümde...

eski sokaðýma benziyorum bugün
içimdeki hayat hep ayný
sadece akþamý bekliyorum...

aðaçlarýn kýþ akþamý hallerinde
ince bir ayrýlýk aðlayýþý vardý
ya da soðuk yaðmur yanýlttý aklýmý
ama ben aðlýyorum ayrýlýðýmýza...

ya hiçbir þey söylemek istemiyorum
ya her þeyi söylemek istiyorum
ortasý yok öfkemin...

bir panayýr yeri gibi olacak
özgürlüðün meyvesi tadýnda
ikimiz de orda olamayacaðýz belki
kavuþmak aný birgün
düþlerimizden akýllarýmýza düþecek...

beni anla diye koþtum caddelerde
sokak ortasýnda geliþi güzel baðýrdým
kendi kendime aðladým yerli yersiz
en son öleceðim...

korkularýmýz birbirine çok benziyordu
çakýþýyordu þarkýlarda acýlarýmýz
meraklarýmýz kitaplarda ayný açlýktaydý
ikimizin de anýlarý gençliðimizin en güzel yerinde
kesiliyordu...
ama gene de ayrýydýk iþte...



kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: