EY AŞK...

Ne yapmýþsam senin içindi.
Zor günlerdi senin için…
Elinden tutup ayaða dikiltiþim,
aðladýkça sen onun için,
yüreðimdeki yakarýþlarý duymayacaðýn halde
sýmsýký sarýlýþým
ve hayattan vaz geçtiðin o günlerde
umursamadýðýn yakarýþlarým senin içindi, ey aþk!...
Seni bir an için de olsa tatmin edebilmek mümkün olmadý.
Uðruna çýrpýnýþlarým beyhudeydi.
Evet…
Seninle bir mutluluk yaþanamayacaðýný anlayabiliyorum.
Ve buna raðmen sensiz olamýyorum…

Elimden gelen tek þeysin sen.
Benim olmaný senden isteyemem;
gene de kalbinin bir köþesinde kalabilmeyi çok isterdim.
Ne mümkün!
Ýçinde olmadýðým bir yaþamý seyrederek yoruluyorum.
Çaresizliðin ve umutsuzluðun girdabýnda, acz içindeyim.
Kara sevda dedikleri bu olsa gerek…
Senin yýkýlmýþlýðýnda tutup ayaða kaldýrdýðým gibi,
ellerimden tutuversen,
çekiversen bu düþkün halin içinden,
mesela benim oluversen;
seni benim sevdiðim kadar olmazsa da,
seviversen iþte bir parçacýk; ne mümkün!
Bir okyanus da boðulmak nedir ki,
senin nüfsun içinde boðulmak yanýnda?

Sosyal Medyada Paylaşın: