Her neye dokunduysan; adýný efsun koydum Kokun elimde hala, güller kokladýðýmda Kayan gök taþlarýndan, vuslat çukuru oydum Elimin yordamý sen, aklý yokladýðýnda
Döþümde ki nakýþtýn, göç edip gittiðinde Meczup çömez hallerim, tamamen ittiðinde Arama desem yalan; nefsimde yittiðinde Elimin yordamý sen, aklý yokladýðýnda
Ne var arasan sorsan; nefesini özledim Serenat gergefinde, seni candan gözledim Canýmda gizlenensin, bahtým ile sözledim Elimin yordamý sen, aklý yokladýðýnda
Yýldýzlar ibadette, hasretin yavan geldi Tabularý bir delsen, yaban; her zaman eldi Hallaç pamuðu sevdan, büründüðüm saf yeldi Elimin yordamý sen, aklý yokladýðýnda
Zikrinde dua ismim, bilmediðimi sandýn Gizli takiplerdesin; an dedimde mi andýn Gururuna yenilme; iþte o zaman yandýn Elimin yordamý sen, aklý yokladýðýnda
Sayýsýz þiirimde, bülbül vuslat arýyor Lal rengi küs çiçeðim, yarasýný sarýyor Gönlümün seyri sensin, yolum yare varýyor Elimin yordamý sen, aklý yokladýðýnda
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülsen Tunçkal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.