_ _KÖLEYİM_ _
Gaflet uykularýmýn þafaðýnda doðarak,
Yýrtmýþ karanlýðý içimde bir efsunlu ses.
Tutsak olduðum kara hülyalarý boðarak,
Silkin kalk artýk dedi verilmeden son nefes.
O kara hülyalý geceye dair ne varsa,
Toplayýp hepsini de, tek tek kaldýrdým rafa.
Günahlarým köprü olsa da dünyadan marsa,
Gidiyorum Ýlahi adaletten tarafa.
Koyuldum yola gidiyorum,ellerim bomboþ,
Ayaklarýmda pranga,boynumda bir halka.
Ýçmiþ aþk þarabýndan,olmuþ körkütük sarhoþ,
Gidiyorum sonsuzluða doðru düþe kalka.
Ezelleri ebedlere mi baðlar bu yollar?
Her bir adýmda uzar, hiç bitmeyecek gibi.
Köþe baþlarýný tutmuþ þeytan beni kollar,
Vuslatý uzatma ey varlýðýmýn sahibi.
Hiç bir özrün kifayeti yoktur vebalime,
Rahmetine sýðýndým ki o kýlýçtan keskin.
Kerem lütfet, acý sana ayan ahvalime,
Azabým dinsin,olsun günahkar ruhum teskin.
Ey cenab-ý Hak! Reva görmesen de cenneti,
Varlýðýmla sana,senin yoluna köleyim.
Yoktur hiçbir þeyin senin yanýnda kýymeti,
Çevirme kapýndan,senin kapýnda öleyim.
Hüseyin KELEÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.