ne bu þehir anlatýr seni, ne baþlýðý yok roman eylülde ölüm baþlýktýr ... sensizliðin çanlarý çalýyor birþeyler ölüyor teker teker zindanýn her köþesi karanlýk insan bir þeyler anlýyor karanlýðýn içinde küçüçük bir ýþýðý bekleyen kelebekler baþlýktýr doðum. Ýnsan bir avuç barut, toprak patlar parlar, mazeretin içinde anlamýný yitirirken doðru kubbenin altýna sýgýnan yüregin öyle acýmasýzdýr zaman beklemektir kavuþmaktýr son dileðin. Ürkekliðin ardýnda taþ’a yazýlan sancýnýn sonunda varsa ölüm izidir geriye kalan gerisi yalan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
karbulutu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.