M E V L A BİLİR..!
Renginde var ölümsüzlük iksiri,
Ben kokladým yüreðimde tesiri.
"Araf"ýmsýn ey gönlümün ahir’i,
M E V L A bilir,, bilmeyene ne gerek..!
... Sevda yangýný bu sarmýþ ruhumu,
Cano ekmiþ kalbe bir aþk tohumu.
O aþk tohumundan mecnunluðumu,
M E V L A bilir bilmeyene ne gerek..!
Yýllar yýlý sýnýyorsun gönlümü,
Sorarsýn arada kördüðümümü.
Kimse bilmez tel tel çözüldüðümü,
M E V L A bilir,,bilmeyene ne gerek.!
Dünya mekân sevdan bana sermaye,
Ýlk göz aðrým ikrârlýyým sevmeye.
Varmý hacet dua’msýn yar demeye,
M E V L A bilir bilmeyene ne gerek.!
Ýlk duamýn kýrk yýl geçti üstünden,
Her seherde avucumun içinden.
Ayný dua dökülüyor dilimden,
M E V L A bilir,,bilmeyene ne gerek..!
Gönlüm kaç yýl devirdi bu sevginle,
Ömür geçmez dediler bir gül ile.
Ben hep sevdim,kýymet bildim az bile.
M E V L A bilir bimeyene ne gerek..!
Bir yýl daha devirdik bak bu gece,
Sevmek nasip oldu çok senelerce.
Hep söyledim dilimin döndüðünce,
M E V L A bilir bilmeyene ne gerek..!
TÝRYAKÝ nin mevla bilir gönlünü,
Ne niyetim bozdum ne de özünü.
Yar peþinde sürdüm sevda izini,
M E V L A bilir bilmeyene ne gerek..!
01 Ocak 2013
01.57
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.