Ölüm
Ölüm
Yýldýzýmýz düþüp zamana nokta konduðunda;
Düðümlenerek kalýr boðazýmýzda sesimiz.
Anýlar fersiz gözlerde buz tutup donduðunda;
Terk eder bizi herkes gibi,o son nefesimiz.
Kapaklanarak yere,seriliriz yüzükoyun;
Þu kahpe feleðe, Çaresizce eðip de boyun.
Bakarýz tadýna,o ecel denen acý suyun,
Ve son bulur bu tiyatroda sahnelenen oyun.
Kara topraðýn koynuna atýlarak cismimiz;
Ölüm si mgesi o taþlara kazýnýr ismimiz.
Belleklere býrakýlarak sönük suretimiz;
Süslediði boz duvarlara, asýlýr resmimiz.
Bozguna gelir tüm emeklerimiz, olur talan,
Kalmaz þu dünya üstünde taþ üstünde taþýmýz.
Adýmýz meçhullere karýþýr, olur bir yalan,
Mezarýmýzda,insanlarca çiðnenir baþýmýz.
Hüseyin KELEÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.