...
hüzün, korku, telaþ
büyüyordu yavaþ yavaþ
kýyamet kopacaktý güyâ
bir yýlý daha devirdi
kiminde panik, kiminde nanik
güneþten kopan dünya!
bir yaný donarken, bir yaný yanar
bir yaný pýnarken, bir yaný kanar
döne döne, yana yana
piþer acýyla insan
biri Yunus olur
biri Mevlana...
-II-
ey sevgili,
arzuhalim sana
dün geceki yaðmurda
kaç yaprak savruldu
görmek ister misin
çýk balkona,
demir parmaklýklarýndan tut,
istemezsen unut
bil ki yaðmurda
baharý müjdeleyen umut,
göðün yedinci katýndan
dünyaya bakarcasýna
bak aðaçlarýn altýna;
her geçen gün
yaprak yaprak solgun
ýslak bir hüzün
erik dallarýna,
selvilere
evlilere evsizlere
güllere karýþtý yüzün...
-III-
hani demiþtim,
koparken dünyamýz güneþten
içimize de düþtü o ateþten,
iþte böyle
sen benden
ben senden ayrý
olur mu dersin
güneþin dünyaya hay’rý,
dinlemiyor gönül
birikmiþ deneyimi yýllarýn
bekliyor umutla
kýþýn ardýndan ilkbaharý...
ey sevgili
sen de beni unutma
bir sayfa daha düþtüm kâlbimden
yeni yýlýn ilk yapraðýna yazdým seni
aþk damarýmda caným, kaným ise
göz göze geldiðimiz günler
unutulmaz aným ise
kâðýttan beyaz gülü anýmsa
altýnda bir palmiyenin
þefkâtle sevgiyle, o ýlýk
yanak yanaða buseyi;
aþkýn ödülüdür ayrýlýk?!
-IV-
bilsen her gün içimden
ne çok kuþlar havalanýr
bilsen bu kuþlar
hangi dalda yuvalanýr;
bunlar gönlümün hüzün kuþlarý
kirpiðinden kanat açar
gözünden düþer yaþlarý...
en azýndan biz
belki birbirimizi
bir daha göreme’yiz(?)
gidiþindi kýyamet,
ey güzel dünyam
aþkla yoluna devam et!
Þaban AKTAÞ
01.01.2013