YALANMIŞ YAŞANANLAR

Uzaklara gitmek istersin bazen,
Kimsenin seni bulamayacaðý..
Sadece sessizliðin yönettiði bir ülke..
Kuþlarýn bile olmadýðý, düþün..
Düþüncelerin aðýr gelmiþtir kelimelerine..
Pýhtýlaþmýþtýr kanýna sýzan hüzün..
Hayallerin birbirine girmiþtir,
Kalmamýþtýr mutluluða bakacak yüzün..
Ne kadar susturmaya çalýþsan da nafile,
Geçmez olmuþtur artýk, beynine sözün..
Biliyorum hep bir umut var içinde..
Uzaklara gönül baðlamýþ, gözün..
Deðiþiyorsun yavaþ yavaþ, yaþantýlarýnla
Kaybediyor her savaþý ne yazýk ki özün..
Nereye kadar böyle gidecek bilinmez, yol uzun
Tam gülecek olursun, aklýna gelir, ansýzýn..
Seni öyle çaresiz bir yerinden vurur ki,
Oturur bir köþeye kan aðlar, sýzýn..
Týpký ’hiçbir þey yapmadým’ dediði gibi,
Suçüstü yakalanan bir hýrsýzýn...
Yalanmýþ, yaþananlar..
Ve en son o da sýrtýndan vurur seni,
En çok güvendiðin, yalnýzlýðýn...’’

[ AYKUT KARA ]

22.11.2012
Sosyal Medyada Paylaşın: