Yine gecenin sessiz ve koyu karanlýðý O karanlýða inat ayan ve tenha düþler Papatya tarlasýndan kopartýlmýþ taze Birkaç papatya ve molotof kokteylini kaynatýyor beynim Fincana dökülense yine ben acý ve öfke karýþýmýyla Ömrümce dik durabilen baþým ve yüreðim yine savaþ hazýrlýðýnda Kapkara bir düðme gibiyim yalnýzlýða ilikli
Dalgýn beynimin ve gözlerimin kýyýlarýndan Yine rotasý belirsiz gemiler geçiyor Tek baþýma ordu gibiyim karþýsýnda kederin Kederki acýlarýn aðýr olgusu Yüklemi hep ayný nesnesi çok bir cümle aþk dediðin Kim nasýl hesaplýya bilirki hayal kýrýklarýnýn hacmini
Düþünüyorumda bu hayatýn neresindeyim ben Kendi muhakememle sorgulasamda kendimi Sonuç neticesiz kalýyor tarafsýz bakamýyor insan kendine Kimilerimiz mutlu,kimilerimiz mutsuz Bazýlarýmýz ümidi tüketmezken bazýlarýmýz ümitsiz Kimilerimizse ortalarda bir yerlerde Ya ben neresindeyim hayat denen olgunun
Küçük umutlar biriktirsemde hayat hep acý kahve tadý verir Herþeyi içime atarýmda bir kendimi içine atacak yer bulamam Anlamýyana az, anlayana fazla gelirim uzaktan seyretsemde arkadaþýzdýr Mutluluk,Acý,ve Ben Saklanbaç oynar gibi, mutluluk oyunbozan,mýzýkçý hep saklanýr Mutluluðu bulduðumu sandýðým an,hep sobeler beni acý saklandýðý yerden
Haketmesende yine süzülüyorsun yüreðime sevgili Saklý kalan yýllarda tek,birtek sen varsýn hep orada Tükeniyorum bir son,a el veren girdabýn içinde dönüyor hep ayný düþünceler Haykýramadýðým sessiz çýðlýklarým boðulup kalýyor o girdapta Ýçim buruk hüzün doluyum gecenin bu zifiri karanlýk saatlerinde Yine güneþ doðmak üzere yine senden bir haber yok Belli ki bugünde gelmeye niyetin yok,niyetin yok SEVGÝLÝ.......