Ben her gece Öfkenin boðazýný sýkarak bekliyorum seni Üryan giymiþ gecelerin sabahýna Hazan oluyorum Topraða düþen cemre kadar soðuyor Ýçimdeki özlem ateþi Sonra güneþin doðmasýný bekliyorum Matem giymiþ olsa gerek Doðmak nedir bilmiyor Diþlerimi sýkýyorum dudaklarýmý kanatýrcasýna Bulutlar baþlýyor aðlamaya Günlerce’Aralýk’sýz yaðýyor Bir adým ilerlemek istiyorum kendimden Ama her attýðým adýmýmda Býrakýldýðým yerde boðuluyorum Ben her gece Nefretin boðazýna ilmeði geçirerek bekliyorum seni Özleminle yandýðým günün doðmasýný Baktýðým aynalarda kendimi tanýyamýyorum Islanan kirpiklerimden süzülen Kahpeliðinin her damlasý Kanatýrcasýna yüreðime saplanýyor Ben her gece Kinin dar/aðacýna bedenimi asarak bekliyorum seni....
Ýbrahim DALKILIÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.