Yorgun Düştü Yüreğim
Dudaðýnda tebessüm sözlerinde hep tektim
Yârim Gülizar’ýna sevgi çiçeði ektim
Sana ulaþmak için çekilmez çile çektim
Gülleri deremeden yorgun düþtü yüreðim
Kimsesiz gecelerde yokluðunu sararým
Hayaline dokunup saçlarýný tararým
Ölsem tekrar dirilsem yine seni ararým
Sözümü veremeden yorgun düþtü yüreðim
Mevsimlerim deðiþti baharým döndü güze
Derdimle harmanlandým çizgiler doldu yüze
Ne yaptýysam olmadý çýkaramadým düze
Sevdana eremeden yorgun düþtü yüreðim
Islandý bakýþlarým gönlümü verdim sele
Karardý duygularým kapýldým kara yele
Sensiz kalan bedenim teneþirlere gele
Kendimi yeremeden yorgun düþtü yüreðim
Sevdim seni meleðim bu aþk böyle biline
Kim kimi üzebilir sahip olsa diline
Ferman verilmiþ gayrý sürgünüm el iline
Urganý geremeden yorgun düþtü yüreðim
Þiir:Ümit GAÞ (Diyarý gurbet)
Fotoðraf:Ümit GAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.