Toprak sancýr, aðlar bulut Nedendir beyaz-kara dut? Yalnýz ceset taþýr tabut Ruh tabutla gelmez gülüm
Kýyametten sonra bile Arþta ulu Mevlâ ile Kur’an’daki o sahile Dalar birgün herkes gülüm
Yokuþ çile, olmuyor düz Gâhi köle, gâhi hürüz Fotoðrafta aðlayan yüz Gül desen de gülmez gülüm
Suretiyim aynadaki Iþýðýyým dünyadaki Dönüp duran Konya’daki Döner, bükülmez gülüm.
Yürüyen, sürünen, uçan Teker teker, koçan koçan Ten ölücü, kalýcý can Öldürülen ölmez gülüm
-II- Evet, evet üstüne evet Niye bu kan, gözyaþý, urgan? Niye bu ipi kopmuþ uçurtmanýn kararý Ve þair öldürmede yarýþý Padiþahlarýn? Anlamý varsa verin cevabý Verin gayri verin Bugün, yarýn…
-III- Bir yâr sevdim alaca seherde Bir yâr ki bahar kokuyordu teni Mýknatýslayýp çekti aldý Ellerimden ellerimi Þimdi elsiz ayaksýzým meydanda Susmuyor dilim, aðýt üstüen aðýt yakýyor Arada bir çekiyorum isyân bayraðýný Çekiyorum amma, biliyorum boþuna Ayak izi kaldý kafesteki bu canda
Sevgi varken, ayrýlýk Yaþamak varken ölüm; Kahrolsun bu dipsiz dünya Ki Kýsým kýsým, bölüm bölüm
Birinci taraftayým ben, Yaþamak ve ölmemek üzre Hakikatin tam ortasýnda Sonsuz kudret ýþýðýndayým Yolcuyum ömür treninde “Bekliyorum, geri gel” deme bana Bu yoldan dönülmez gülüm
Mustafa CEYLAN Sosyal Medyada Paylaşın:
MustafaCeylan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.