aðýr farenjit geçiriyorum bu aralarI
eylüle gülümseyen dudaklarým çatlak
zor yutkunuyorum sabah ýslýðýný
genzimi yakan notalarýn çoðu manyak
Vivaldi’den esintiler baþladý
sonbahara daha zaman varken
yere düþmüþ geri zekalý bir yaprak
henüz yemyeþil…
kendini s/oldum sanan bir canlý
sararýnca altýn oldum diyor baþka dünyalý
ne farký var ki; uçmuþ ikisi de
aptallýk iþte!
her halükarda uçmadan yaþayabilen insanlar var
ýslýðým bitsin ben de ineceðim birazdan…
bir nevi roman kahramaný gibiyimII
zaten öyle deðil miyim?
bir yaðmurluk altýnda
–atsýz-
ama olsun gökten inen biriyim
ve indim
burasý mezar kaçkýnlarýyla dolu
bir veba salgýný gibi
boyanmýþ kalabalýk sapsarý
bir kör jilet kesiði bileðimde
kaným hâlâ masmavi...