SEN & BEN
Yine yitirildik sanýrým…
Rüzgarlara saldýn beni ve unuttun benliðindeki bizi.
Ben; sensizde, seni yaþamayý, öðrenmeyi hiç istemezken,
Aslýnda çok olmuþtu… sensiz de yaþamayý öðrenmeyi.
Ama geçti, gitti hepsi.
Sadece senin içinde ve
Bensiz bedenindeki sende
Rüzgarlara býraktýn beni ;
Savruluþumu bile beklemeden, yere çakýlmamý gözledin.
Senin içinde bir an yaþayýþým, seni üzeceðindendi belki,
Öldürmekten korkmadýn beni.
Artýk tamamen ölü bir kiþiliðim senin için belki…
Ama doðru söyle hiç mi düþünmedin beni…
Hiç mi aklýna gelmiyorum, hiç mi?
Kahvaltýlarýmýz, köpeðimiz, hayalini kurduðun evimiz, ….
Aklýna gelmiyor mu?
Ellerimizin buluþmasýnda ki ahenk ya peki ya da sana sarýlýþým.
Anlamsýz geliyordur, eminim senin için.
Sen baþkasýný beklerken ben sýmsýký sana sarýldým hayallerimde.
Öleceðim gündür belki, sana kavuþma düþüncemin biteceði an.
Rüzgarlara saldýn beni ve artýk bende sarýlabiliyorum.
Kýssa ve öz duygularýma.
Öleceðim anda bile aðzýmdan çýkacak olan o son söze sarýlýyorum!!!
‘’SENÝ SEVÝYORUM’’a aþkýma…
Sana yaþattýðým acýlarý yaþamakla, hayatýma devam ettiðimi sanmaktayým.
Umarým hep beni sevdiðini söylediðindeki gözlerinde gördüðüm ýþýðý
Bir gün tekrar görürüm.
HOÞÇA KAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.