'dengesiz gün'lüyüm...

Dengesizim bugün.
Sabahtan baþladý bu hallerim.
Birazda geceden kalmayým sanýrým...
Bir bakmýþsýn aðzým kulaklarýmda, bir bakmýþsýn gözyaþlarým yanaklarýmda.
Biraz yedim içtim ama, tadý yok hiç bir þeyin.
Çayý çok severim bilirsin, o bile çamur yaptý aðzýmýn içini,
Zehir oldu tüm yediðim içtiðim.
Hastayým sanki sen yoksun diye, böyle deðilim gibi de...
En baþta söyledim ya dengesizim diye.
Sensiz yarým doðuyor güneþ odama.
Ýlk baþta avuttum kendimi kýþ ya, ondandýr böyle soðuk hava.
Sonra düþündüm, sen buradayken de mevsim aynýydý.
Birden boðazýmý bir þey sýktý sanki.
Sonra kavradý tüm bedenimi.
Boðuldum sandým.
Sensizlikten ölüyorum sandým.
Ama yaþýyorum hala.Bak bunlarý yazýyorum ya sana.
Ölmedim.Korkma.
Kurtulamýyorum aðlamaklý halimden.
Anýlarýn benimle uzanmýþ yatýyor yanýmda;
Gözlerim görsün istiyorum...görmesin istiyorum...
Ben seni görmek istiyorum.
Senin yokluðun acýtýyor canýmý,
Caným yansýn istiyorum...Yanmasýn istiyorum...
Ben seni istiyorum.
Verdiðin kitap ellerimde;
Bitsin istiyorum...Bitmesin istiyorum...
Ellerim seni istiyor.
Senin kitaplýðýn benim ellerimde...
Ellerim sana kavuþmanýn hasretiyle yanýyor.
Sosyal Medyada Paylaşın: