göl hikayeleri

Kitaplarýmý bir kenara fýrlattým
Kaðýt, kaleme uzak
Hiç yok okuyasým, yazasým.



Duygusuz ve kurgusuz günlerin kucaðýnda
Deþmekten ve dehþetten ýrak
-ki dehþetli severdim yaralarýmý deþip deþip kanatmayý
Aðlak kurgular eþliðinde-
Göl sakinliði yaþýyorum.
Yaþýyor muyum?



Yaþýyormuþum
Görünmez olduðumu sanýp yürürken yolun ortasýndan
Kornaya basan kýzgýn þoförün gözlerinde gördüm
Ve ellerinde- havaya kalkan-
Hiç tepkisiz devam ettim biliyor musun
Köyümün patika yollarýnda yürürkenki çocukluðum tuttu elimden
Diken aralarýna girip çilek topladýk –bildiðiniz böðürtlen-
Dilimizde zamanýn güncel þarkýlarýndan kupleler
Çakýl taþý seðirttik dereye –benimki hep yakýna düþtü-
Ve asýldýk aðaç dallarýna
Kah Tarzan olduk, kah jane.
Yol kenarýndaki mor çiçeklerden oje yaptýk gizli sýðýnaðýmýzda
Çýkarmaya çalýþtýk telaþla sonra –babam görmeden-
En son annem çaðýrýyordu: akþam oldu, hadi gelin!
Sofra bezini örttük dizlerimize.dedin ki:
-sana yer yok.haydi git!
Kovuldum çocukluðumdan.



Yolda yürüyordum iþte.
Tek baþýma.
Kaldýrýmdan biri geçiyordu telaþlý
Yüzüme baktý
Yüzüne baktým
‘’hayýr tanýþmýyoruz’’ dedik ayný anda
Yüzümüz n e d e n kýzarmadý?



















Sosyal Medyada Paylaşın: