Ölümün beyaz yüzü çaðýrma beni. Biliyorum sýram gelmiþti Son perdenin pýrovasý gibiydi Nasýlda hüzünlüydü Kýzarmýþ gözler,soluk dudaklar, sönuk lambalar.. Ellerim arkadan baðlý tarsus gözu yaþlý Ardýmda elinde baltalý bir cellat Biliyorum suçluyum.. Sevmiþ,öldürmüþ ve delirmiþtim Bu praovaya hiç gerek yoktu.. Siverekliydim,çocuktum buyumemiþtim Tarsusta genç bir kadýný sevmiþtim Ama bir törendi sanki bir saygý gösterisi Sürüp giden bir oyun.. Hep deðiþsede oyuncular Hayelperst davulcular gibi geçtim bu hayatan Durgun derin soluklu içine kapanýk Bir çocuk kakülü gibi kýsacýkmý kesilmeli bu AÞK bu yaþam... Annem gibi uzun uzun seslenmeli Uykusunda olmayan sevgiliye.. Ve öleceksem eðer sisler içerisinde..Seslenmeliyim celladýma.
Buz tutmuþ çýðlýklar semaya yerleþirken Gecenin kaný sürülmemeli saçlarýma. Þimdi anýmsadým... Beni bekliyordur.. Saksýdaki titreyen karanfil. Ve kapýnýn önunde okþanmayý bekleyen evimizin kedisi. Gölgesi hala kalbimde hüküm süren Öpmeye doyamadýðým kadýným. Ölürsem...ÖZLEM benide vurur.. Evin kedisinide... O an.. Ýzi çýkar ayrýlýðýmýzdan arta kalan ne varsa... Anýlara sürünüyor hayeller.. Mevsimler deðiþiyor. Ýçim daralýyor.. Böyle bir gunde nereden bilebilirdim.. Aþkýn bedelinin bir ömür olacaðýný.. Ölümün beyaz yüzü çaðýrýyor. Ýncecik bir kar yaðýyor.. ELVEDA KARANFÝLÝM VE KEDÝCÝÐÝM... .........ÖMER BARAN......... Sosyal Medyada Paylaşın:
Baran ömer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.