Kabuk tutarda yaralarýn, çeker koparýrsýn ya hani
Yanarsýn..
Yara bere dolu aðzýnla bi lokma yersinde hani,
Nasýl bir acý duyarsýn..
Koþup düþmüþsündür ya, kanar dizin
Utanmazsýn, içli içli aðlarsýn..
Büyüdüðünü görmezsin de, çocuk misali
Her söze bir bel baðlarsýn..
Öðütler verilir, nasihatlar edilir,
Ayný cümleler arasý gidip gidip gelinir de
Sen yine bildiðini yaparsýn..
Seversin, hissedersin, ilktir bir aþk yaþarsýn,
Seviyorsun ya ne de olsa her söze kanarsýn..
Þu kopardýðýn yara kabuðu,
Ya da yaralanmýþ damaðýnýn acýsý gibidir sanýrsýn..
O nasihatlarý, o öðütleri, o ayný bulduðun cümlelerin anlamýný
O zaman iyi anlarsýn..
Yaþýn kaç olursa olsun, ‘’aþk’’tan büyük deðilsin !
Yanarsýn dostum,
Hem de ne Yanarsýn..