Çocukluğumu Özledim…:(

Çocukluðumu Özledim…
Yine küçük bir tebessüm,
Olmak istiyorum uzanabildiðim kadar...
Bu günde ömrümden bir gün geçiyor,
Derin bakýþlarda hoþ tutulana kadar...
Çocukluðumu özledim…

Hani küçük elmalar…
Mavi koylar benim olsun yeþil çim çayýrlar,
Az mý geldi koy üzerine ihtiþamlý koca daðlar,
Yok yok birde mavi gökyüzü lazým,
Oda olmazsa bil ki çocuk yüreðim aðlar...
Çocukluðumu özledim…

Salýnarak uzaktan seyreylediðim hayatý,
Avuçlarýmda kaybettiðim babam aðlar,
Mis kokulu kýrmýzý gül ve karanfiller,
Donatýlmýþ okulum bayramda bakar,
Çocukluðumu özledim…

Kamýþlardan yaptýðým oyuncaklarý,
Misketlerle yýktýðým önümde kuleler,
Çamurdan ýslanmýþ nice köprüler,
Göz önümden geçmiþe kayar…
Çocukluðumu özledim…

Oðlum diyerek uzaktan seslenen babamý,
Caným diyen þefkatli eller,
Bayram sabahý yaný baþýmdalar,
Bir daha olmaz yok oldular…
Çocukluðumu özledim…

Gözlerim dolu dolu oldu…
Aðlarken oyundan çýktým arkadaþ,
Yine mýzýkçýlýk ettiler,
Ötelerden þefkatli bir ses,
Yavrum yemek hazýr gel,
Durma gel diyen ikinci serzeniþ
Dudak büken geri ayak tepmesi,
Bir nefeste heyecanlanan küçük yürek
“Anne hani küçük elmalar”…
Çocukluðumu özledim…
Sosyal Medyada Paylaşın: